En dan was dat het bereiken van de poort. En je moet “je” zeggen. Stenen poort. “U”. En dan sla ik met mijn platte hand tegen de zwarte band, de zwarte band aangebracht op de benedendste, horizontale stenenrijen van de poort. De rest van de stenen poort mooi wit geschilderd……., wordt het “‘u” zeggen door anderen tegen mij een letter “W” als ik volwassen ben. Stuitende op een mierennest ditmaal aan de buitenkant van ons huisje. Die zijn meer on top, heuvel. Ook vaak groter. Want het waren de zwarte mieren en een enkele vliegende zwarte mieren daarvan. Dus het leven is een zuchtje verkeerd met zo mogelijk en absoluut los daarvan en als showtje gedaan één los daarvan imago.
Recente reacties