Een voor een komen de gasten binnen met cadeaus. Vrolijke stemmen klinken, zoenen en omhelzingen volgen.
Ze nemen plaats, geluiden verstommen. Ogen richten zich strak op schermen van mobiele telefoons. Af en toe klinkt een lach van een kind dat een YouTubefilmpje bekijkt.
De gastvrouw ziet met lede ogen aan hoe haar familie en vrienden achteloos de met zorg bereide hapjes in de mond nemen. Als zij voor de tweede keer moet vragen wat mensen willen drinken, knapt er iets. Ze verlaat de kamer en vertrekt naar boven.
Niemand mist haar.
Dan een kakofonie van pinggeluiden. Een app van de jarige voor alle aanwezigen:
‘Fijne voortzetting nog van mijn feest, ik ga in de sluimerstand. Ruimen jullie straks alles op?’
Ik zie het voor me, Nel. De moderne communicatie kan een zegen zijn, echter ook een plaag.
Mooi beschreven Nel (en niet eens denkbeeldig).
Helaas herkenbaar, Nel.
Ze had ook per app kunnen vragen wat ze wilden drinken Goed stukje, Nel, raak in al zijn triestheid.
@Nel: leuk beschreven! Gezien de reacties zijn er nog genoeg échte mensen!
Volgende keer de stekker van de modem uittrekken en dan die tronies zien: hoezo geen wifi meer?
Goed idee, @Guido.
Dankjewel, @Lisette
Ja, dat was beter geweest, @Hekate.
Helaas wel, @Ewald, ik maakte het zelf een paar keer mee.
Dank je, @Willem
Je hebt helemaal gelijk, @Levja. Dank voor je reactie.