Het verhaal gaat dat als de huidhonger van baby’s vanaf hun geboorte niet gestild wordt, zij binnen afzienbare tijd kunnen komen te overlijden. De eerste keer dat ik dit verhaal hoorde werd ik overvallen door ongeloof en verbijstering. Kan het echt levensbedreigend zijn als mensen elkaar niet of te weinig aanraken?
Aan het begin van de coronacrisis kreeg ik van een goede vriend te horen dat bij hem de diagnose van een onbehandelbare vorm van kanker gesteld was. Naar verwachting zal hij het einde van 2020 niet halen.
Geheel conform de opgelegde coronamaatregelen houden we op uitdrukkelijk verzoek van mijn vriend bij elke ontmoeting anderhalve meter afstand. Dit betekent dat ik hem slechts met woorden kan troosten. Een schrale troost
Mooi stukje, Peter. In deze corona-tijden lijkt men soms bijna te vergeten dat er nog zo veel andere zieke mensen zijn, waarvan sommigen, zoals jouw vriend, helaas ongeneselijk.
@Peter. Ja, overal is leed te vinden. Geniet van het leven zoveel je kan. Vehaalde? Of toch verhaal? Grt.
@Ewald. Bedankt voor het lezen en de empathische woorden.
@Luc. Bedankt voor het lezen. Inderdaad, geniet van het leven, 1 dag tegelijk. Het door jou opgemerkte schrijffoutje heb ik verbeterd.