Op de Kneuterdijk bezetten een paar mannen een bankje. Ze keuvelden over het weer, de kat van de buurvrouw en de vissterfte. Ieder zat op zijn vaste plek. Dat was niet afgesproken, maar het gebeurde gewoon.
Op een dag passeerde er een heer, gekleed in een zwierig blauw pak. De mannen staakten verstoord hun conversatie.
‘Goedemorgen heren, ik ben hier gekomen om verhalen te vertellen. Mag ik plaatsnemen?’
De mannen knikten minzaam en schoven een eindje op.
‘Ik bewaar een verzameling spannende, absurdistische vertellingen onder mijn pet. Willen jullie ze horen?’
De mannen keken elkaar aan. Een nam het woord: ‘Wij hebben geen behoefte aan verhalen van vreemdelingen.’
‘Heren, dan groet ik u. Mijn verhalen zijn niet aan u besteed.’
Grappig
Eerder tragisch, @Louise.
Ik zie ze al zitten, brom, brom en brom. Wat de boer niet kent…
@Nel. Leuk verhaaltje, maar het slot vind ik niet zo denderend; té verteld.
Eén nam het woord – Een nam het woord. Verwarring met het lidwoord ‘een’ is hier niet mogelijk.
vissensterfte – vissterfte
Han, dank voor de correcties. Dat ‘één’ had ik kunnen weten. Mijn redacteur wees me er al eerder op. Het slot van het verhaal is voor mij cruciaal, dus ik laat het zo.
@Nel. Het is aan jou.
@Nel, je weet dat ik je verhalen meestal zeer waardeer, maar deze tekst kan me niet raken. Ik kan niet goed uitleggen waar het ‘m in zit, dus probeer ik het ook maar niet
@Willem,
dit verhaal werkt misschien vervreemdend, maar ik
wilde het graag op die manier schrijven.
Hartjes verwachte ik niet.
@Nel, goed van je om het zo (anders) te proberen. Daarom hier mijn ♥
Leuk, stukje, Nel. Met Han Maas eens wat de laatste twee zinnetjes betreft. Uit je reacties begrijp ik dat je daar je reden voor hebt.
@Nel: inderdaad geen typisch Nel-stukje, die herken ik meestal meteen. Grappig om het eens anders te proberen.
Prangende vraag blijft wel: zaten ze op anderhalve meter afstand van elkaar?
Bedankt voor jullie reacties.
@Ewald, ik kijk toch nog eens naar die laatste twee zinnen.
Misschien vind ik een betere formulering.
Laatste zinnen aangepast. De verhalenverteller laat zich niet wegduwen, maar neemt zelf het initiatief.
@Lisette, inderdaad een andere toonzetting dan mijn overige verhalen. Goed gezien.
Nel, naar mijn smaak een duidelijke verbetering. Een hartje erbij is dan welbesteed.