In het coulissenlandschap kom ik tot rust. Een verkoelend briesje waait door m’n denkbeeldige haar.
Af en toe passeer ik een dorpeling. Eeuwenlange inteelt laat fysieke sporen na op het gezicht.
De aroma’s van de natuur zijn even bedwelmend als de penetrante benzinelucht in de drukste straten van mijn woonplaats. Beide stimuleren ze de fantasie.
In de stad lichten mensen elkaar op, binnen de veilige cirkels van anonimiteit. Parasieten die van andere parasieten leven. Zou dat op het platteland ook gebeuren? Misschien op een ander niveau.
Op het erf van een boerderij rent een dikke vrouw schreeuwend achter een kat aan, die een gifgroene parkiet tussen z’n tanden geklemd houdt.
Vrijheid lijkt mooi, maar blijft niet altijd ongestraft, besef ik.
Recente reacties