Dit zijn de namen van de mensen die ik missen moet.
Namen die ik onhoorbaar zacht zal fluisteren.
Zo zacht dat wie er echt kan luisteren
Al zijn zelf gekozen namen hier ontmoet.
De namen die ik op afstand bij me houd.
Die in mijn hart diep en veilig zijn geborgen
Wachtend op een jaar, een dag, een nieuwe morgen
Waarin toekomst zich in lichaamswarmte weer ontvouwt.
Dit zijn de namen van alle mensen die ik mis.
Namen van hen die jij jezelf ook zou wensen.
Een mens te wezen tussen alle andere mensen.
Waar besmetting enkel nog de liefde is.
Dit zijn de namen voor wie ik een uitweg mis.
Een exodus, waar nu te vaak een uitvaart is.
Prachtig Hadeke.
@Hadeke: zwaar van emotie, prachtig dichtend verwoord, hoe mooi!
Een gedicht met een diepere lading. Persoonlijk had ik de laatste witregel niet gebruikt, maar zou ik voor een tweeregelige strofe hebben gekozen. Een smaakkwestie, heeft verder niets met goed of fout te maken.
Klein puntje: zelf gekozen namen – zelfgekozen namen (bijvoeglijk naamwoord).
Dank voor de reacties.
@Ewald: over de witregels heb ik nog getwijfeld. Met de witegel extra hoop ik meer nadruk te geven, maar ik peins even door. Wat betreft ‘zelfgekozen’ heb je natuurlijk gelijk. Moet ik wel een woord erbij gaan verzinnen. Voor nu laat ik het even zo.
Prachtig geschreven Hadeke
Heel mooi Hadeke.