De witte boerka verschilt niet zoveel van de zwarte boerka. De kleuren wijken uiteraard zeer af van elkaar en de witte mutsen eindigen vaak eerder in een puntig gevalletje naar boven, terwijl de zwarte meer de neiging van het hoofd lijken te volgen. Beide herbergen anonimiteit. Alsof het verboden is om openlijk uit te komen voor je zondige ik. Alsof je jezelf moet uitvlakken en daardoor minder of meer zondaar bent. Een naam, ook zoiets. Pseudoniemen zijn wat mij betreft net kledingstukken. Een geboortenaam wijst op de essentie dat je geboren bent zoals de anderen. Naakt is eerlijker. Maar vandaag draag ik blauw. Want waarom eerlijk zijn als anderen de essentie verguizen en doen alsof ze van andere geslachten afstammen?
@Nele. Met je slotconclusie ben ik het eens. Een boek onder pseudoniem schrijven is wat anders, maar waar mensen met elkaar communiceren, graag met open vizier. De komma na essentie is niet op zijn plaats. Blauw staat je trouwens voortreffelijk.
@Nele. Sterk stukje.
Beiden – Beide (je praat niet over personen).
Pseudoniemen zijn wat mij betreft, net kledingstukken – Pseudoniemen zijn wat mij betreft net kledingstukken, of Pseudoniemen zijn, wat mij betreft, net kledingstukken
@Ewald, @Han: ik heb vandaag iets met komma’s. Bedankt heren.
(Ik strooide er zelfs een paar per ongeluk in het avondeten. 🤫)
Nu roept blauw net het meest afschuwelijke pseudoniem ooit bij mij op, namelijk Jomanda, maar de boodschap staat. Mooi!