Het is koud. Zelfs de warmte van het kolenfornuis verjaagt de kilte niet. Ik probeer de piepers van hun schil te ontdoen in één lange kronkelende sliert. Als het lukt mag ik een wens doen. Ik heb maar één wens.Â
Ons huis is gespaard gebleven. Van onder de trap hoorden we de inslag die de gebouwen verderop in puin legde. Jantje hield ik stevig tegen me aan. Hij ligt nu bij me in de kinderwagen.Â
We leken het voor elkaar te hebben. Getrouwd, een eigen huis en een kind. De toffelzaag en een schaaf liggen klaar om wat schade te herstellen. De verf lijkt nog steeds te drogen.
Het lukt. Eén sliert.
‘God, houdt hem uit handen van de bezetter.’
@Hadeke. In de slotzin ontmoeten geloof en bijgeloof elkaar. Mooi.
Mooie en ontroerende scene, @Hadeke. Goed geschreven.
@nel en @ewald dank voor jullie reactie.
@Hadeke. Proficiat.
@Hadeke. Hartelijk gefeliciteerd.
@Hadeke. Gefeliciteerd.
Gefeliciteed Hadeke. Die oorlog blijft ons allen bezig houden. Opdat ie nooit vergeten wordt. Terechte (over)winnaar.
Het algoritme heeft me weer verrast. Dank voor de felicitaties.
??
@Hadeke, van harte gefeliciteerd.
Dank N.D.D. en Nel. @Nel: Ik was er eigenlijk vanuit gegaan dat jouw verhaal de winnaar zou worden. (En zou dat zeker niet onterecht vinden.) Maar goed, het algoritme maakt ‘de strijd’ (die ik in realiteit niet zo ervaar) wel tot het eind toe ‘spannend’.
Gefeliciteerd
@Hadeke: winnen is mooi, je stukje nog mooier