Zodra de zon boven de rand van de wereld knipoogt zijn we wakker.
De dageraad van een mooie dag, tenminste voor elf van ons. Elke dag is er een die niet mee mag doen. Die de rest van de dag op de bank zit. Huilend, hopend op een gebroken been of hersenschudding.
Natuurlijk wens je je broer of zus niets ergs toe, maar niet mee mogen voetballen is erger dan wat ook.
Papa en mama staan langs de rand van de tuin te schreeuwen, en ook te stralen van trots. Soms gaan ze met elkaar op de vuist, als ze bier hebben gedronken. Mama gilt dan: “Die laatste had je niet moeten maken!”
Nou, wij maken er altijd zoveel mogelijk!
@Berdien. Leuk verzonnen! Maar, als de zon opkomt, is de dageraad die daaraan voorafgaat, verdwenen.
Leutig. 👍
mooie dubbelzinnige laatste zin
Heerlijk humoristisch beeld van zo’n groot gezin, een paar trotse ouders die dronken met elkaar op de vuist gaan. Je moet toch wat om je te ontspannen met zo’n kinderschare.