Goede Groningse grond: zompige modder die aan je laarzen kleeft in de herfst die hier drie seizoenen bladblazend duurt, droog en stoffig in de zomer wanneer de westenwind waait en de vruchtbare toplaag naar Duitsland blaast. Bruin als bovenste baan.
Van hondenpoep op de stoep die overal gemaakt is van identieke tegels. Dertig bij dertig beton. Wandelend onder aaneengesloten wolken tussen terneergeslagen landgenoten op leeftijd, voorbijgeraasd door auto’s variërend van zilver tot antraciet. Opspattende sneeuwsmurrie. Grijze middenmoot.
Groen eindigt onderaan. Een monocultuur van Engels raaigras: een weiland met koeien is al mooie natuur. Ons ‘oer-Hollands’ gerecht van geïmporteerde ingrediënten: stamppot boerenkool, een Turks gewas samengeprakt met aardappelen en afgemaakt met rookworst van rundvlees uit Zuid-Amerika.
Bruin, grijs, groen. Viva Olanda.
Recente reacties