In Jannekes ogen verschijnen twee bloedpropjes. Ze heeft de zenuwen niet meer onder bedwang. De hersens maken overuren. De bloedpropjes in haar ogen vallen stil. Ze verwateren in een explosie van traanvocht. In welke boze droom begeeft zij zich?
‘Joop, lieve Joop, wat is er gebeurd?’
Joop kijkt Janneke met waterige ogen aan en snikt. Hij begint te stotteren en kan niks anders uitbrengen dan haar naam. De naam van zijn lieve dochter.
‘Ch… Cha… Charley…’
‘Wat is er dan met Charley, lieverd. Zeg het me dan. Nee. Nééé …’
Janneke beseft nu pas echt goed dat het haar meissie is die op de brancard ligt.
Het witte laken bedekt volledig de brancard. Dat betekent. Nee. Het kan niet waar zijn.
Recente reacties