Bobby keek zijn baas aan en wist alweer hoe laat het was. Zijn trouwe tekenaar zou weer een nieuw semi-racistisch verhaal gaan tekenen. Zijn baas kon het natuurlijk ook niet helpen, als een slaaf van de tekentafel. Of het nou om Afrika of China ging: het wereldbeeld van de hand met de pen was een verregaande versimpeling van de werkelijkheid. Zelfs Bobby’s eigen vierkante gedaante kwam amper in de buurt van een werkelijke terrier.
Maar het kon Bobby weinig schelen. Tenslotte is een hondenbrein niet in staat tot werkelijke normatieve en rationele overpeinzingen. Hij had voornamelijk plezier met zijn baas, en alle andere karikaturen die er in zijn leven de revue passeerden. Een papieren kluifbot smaakte hem net zo goed.
@Lijmstok. Origineel om je door het themawoord te laten inspireren en het dan toch niet te gebruiken.
@Lijmstok. Ik sluit me bij Ewald aan. Leuk stukje.