Grootvader gooit de gedroogde schoven op de hooiwagen, in de zomerhitte een eeuw geleden. Zijn acht kinderen en kleinkinderen helpen allemaal mee, honger en dorst om het middaguur gelest door oma met de grote mand. De gespierde armen en benen zien er prachtig uit. De zekerheid van het voortbestaan weer een stapje dichterbij gekomen.
De hooiwagen, geen spin maar een langpotig insect met de mooie naam schubartesia singularis, stapt rond in het gras op jacht naar alles wat zijn omnivore honger kan stillen. De dodelijke dreiging van de plaktong van een kikker of pad is altijd daar. In geval van nood gooit hij een van zijn acht lange poten eraf. Alles om zijn voortbestaan te verlengen.
Ik vind hooiwagens mooi.
Recente reacties