‘Houd je hoofd nu even stil.’
‘Weet je wel hoe lastig dat is?’
‘Ja, hallo, alles voor een goed cijfer. Het volume van een taps toelopend stuk hout bereken je niet met een meetlint.’
‘Ik heb er nu al spijt van dat ik met jou samenwerk.’
‘Zeg nu zelf, toen ik begreep wat een xylometer is, móest ik wel met jou samenwerken.’
‘We hadden ook een blok hout in het water kunnen leggen en via de wet van Archimedes het volume kunnen bepalen.’
‘Hou je mond nu maar. Gezicht vlak boven het water. Kijk naar beneden. Stil houden. Goedzo. Water opvangen. Mooi. Dan kunnen we bijna meten. Gaat het goed?’
‘Ja hoor.’
‘Verdorie, Pinokkio, dit is geen tijd voor leugens.’
Goed bedacht, Hadeke en sterk om de clou tot de laatste zin te bewaren.
Een grote gok kan soms zo grandioos zijn … Hadeke, je hebt de neus om zo’n stukje te schrijven. Om misverstanden te voorkomen, ik vind dit een heel gaaf stukje 120w.
@Hadeke: zelfs van zo’n vreemd woord maak je een leuk verhaal, dat aan het eind een leuke clou heeft.
Dank jullie wel. De clou was een gok.