Bulkje was een zware jongen. Honderd-en-vijf kilogram woog ie. Hij zwoer bij een Engels ontbijt van gebakken worstjes, rode bonen, ei en spek. Hulkje was een groene jongen, vooral als hij kwaad werd. Hij at meestal sla en gras. Dulkje was een lila-meisje. ’s Middags dronk ze altijd rode-bieten-soep omdat dat zo mooi rozig was. Wulkje was iemand die niet bestond. Zeker als ze haar wolkje opentrok om daar een aria uit te schuiven. En ze at bijna niets. Zulkje was een hond die eerder op een beer en een rivierkreeft geleek, een kruising van een Newfoundlander met een krab. Samen waren zij The Big Five. You see: Bulkje, Hulkje, Dulkje, Wulkje en Zulkje spraken alleen maar Engels met elkaar.
@Nele. Leuk bedacht en geschreven, alleen kan ik Rulkje niet in het stukje terugvinden (behalve in de laatste regel). Wel Wulkje, maar die bestaat niet.
@Ewald: het was een vautje. Heb ik aangepast. Thnks.
@Nele. Leuk stukje.
Ik ken ze. Onlangs nog gezien in de Bulkse Bergen. Topstukje.
NDD: Droom je van ze?
@Ewald, @Han, @Mien: 😊
@Berdien: Vroeger droomde ik wel eens van mevrouw Bulstronk uit Mathilda, maar van Enid Bulckton heb ik nog nooit gedroomd, hoewel Zulkje heel regelmatig in mijn dromen opduikt.
Enid Blyton komt vaak in mijn gedachten als ik aan mijn jongste dochter en haar vriendinnen denk. De vijf zitten nu op de bus naar Oostenrijk. 🤠🤠🤠🤠ðŸ¤