Loop ik door de stad, word ik plots overvallen door een moslima zonder boerka. Ik geraak onmiddellijk in een anafylactische shock. Wat zeg ik, in een anafylactisch shock, nee dat niet alleen, ook in een anafylactoïdische shock. Gelijktijdig? Kan dat dan? Ja, dat kan. Het effect is echter verschillend.
Kijk een antilichaam had ik namelijk al gevormd. Ik zag haar immers op tijd aankomen. Dus de anafylactische shock zat eraan te komen. De anafylactoïdische shock was gewoon een kwestie van actie reactie. Dat heb ik dan weer.
Een ongeluk komt bij mij altijd in twee. Gelukkig had ik nog genoeg adrenaline in mijn spuit. De alertheid heeft mij gered. De moslima reageerde gelukkig ad rem. Oftewel niet. Verder prima zo.
Fantastisch, gewoon lekker maf
Het komt me voor als een stukje over een bange blanke man die denkt dat hij grappig is door de angst voor te stellen als een medisch gegeven. En ik houd ook niet van boerka’s, Mien, net zomin als ik houd van pseudoniemen. Voor mij verbergen ze allebei te veel.
Gevat samengevat Nele. Soms schuurt het in onze mij. Dat komt dus in ieder geval goed over. Ik zou nog wel even in de terminologie duiken. Fonetisch.
Xenofobisch desnoods. Ook al zo’n moeilijk woord. Zolang iedereen maar goedgemutst blijft vind ik alles prima.
Alles blootgeven neemt de spanning weg. Dat is dan ook weer jammer. Open boeken zijn zo doorsnee.