Na een emotioneel bedrukte week besluit ik het themawoord van deze week luchtig te benaderen;
Mijn gedachten gaan al snel uit naar, in mijn geval, begin jaren negentig. Enigszins geïnspireerd door de tekst van Gers Pardoel, word ik teruggebracht naar de tijd dat wij elkaar nog per bagagedrager vervoerden. Een stukje rennen, en hups, met een klein sprongetje belandde mijn toenmalige hartsvriendin soepel achterop mijn fiets.
Eenmaal ouder, en wijzer (zeggen ze), begrijp ik het leed van mijn moeder maar al te goed. Maandsalarissen moeten in rook zijn opgegaan aan het repareren van mijn fiets.
Bagagedragers zijn namelijk gemaakt voor boodschappen, dus niet voor de menselijke vorm van zak aardappelen die ik op dagelijkse basis vervoerde. Sorry mam. Sorry fietsenmaker.
@Louisa. Leuk nostalgisch stukje.
Als na achterop een woordgroep volgt, schrijf je achter op los van elkaar: dus in de titel en de tekst: achter op mijn fiets.
Dank je wel Han
@louisa. Pardoel met een L op het eind. Grt
Ja klopt, is er met de auto-correctie afgevallen. Thnx
Leuk weergegeven. ‘Sorry mam’ is misschien op z’n plaats, maar ‘Sorry fietsenmaker?’
Op zijn beurt mag ie ‘Dank je wel, Louisa’ zeggen, lijkt mij.
Hij moest mijn moeder opvangen ten slotte