‘Wat word ik er wijzer van?’, zei mijn oom als je om hulp vroeg. Het ging hem niet om wijsheden, maar om geld. Fiets lenen? Een gulden. Kopje suiker? Een kwartje. Verhuizen: tien gulden voor een middag (en zware dingen liet ie staan).
Hij erfde de ouderlijke bouwval. Dat bond hem aan het dorp, tot wederzijds ongenoegen. Geen vrouw wilde hem. Hij brak met zijn broer, mijn vader. We hoorden wel verhalen. Dat hij ontslagen was. Dat je hem tegenwoordig met drank kon betalen. Decennia gingen voorbij.
De wijkagent vond hem dood op bed. Ik regelde zijn begrafenis en dronk erna eenzaam koffie in de kroeg.
Ik erfde de bouwval. De grond, inmiddels een toplocatie, heeft me flink wijzer gemaakt.
@Odilia: pittig stukje en origineel gebruik van het themawoord. Hartje voor jou.
Dank je @Cora!
Mooi mini verhaal over een heel leven
Een heel personage neergezet. Knap stuk, Odilia.
@Odilla. Toch een suikeroom!
@Han Jammer dat dat nou juist fictie was
@Odilla. Je kunt niet alles hebben. Een suikerhartje als troost!
@Odilia: wat leuk! Dat gekke gebruik van het woord ‘wijzer’, omdat het inderdaad alleen wordt gebruikt om ergens financieel beter van te worden. Mooi verhaal over een droeve levensgeschiedenis.
@Lisette Dank!
Eind goed al goed zou je kunnen denken