Freddy was mijn teddybeer, een prachtige teddybeer. In de loop der jaren was hij kaal en vaal geworden. Hij was tenslotte mijn lieveling.
De dag brak aan dat ik mijn ouderlijk huis verliet. Alles verhuisde mee naar mijn kamer in de stad waar ik ging studeren. Alles… behalve Freddy…
‘Hij is vies en kapot,’ had moeder gezegd, terwijl ze haar neus optrok. ‘Die doen we maar weg.’
Ik zei niets.
Die nacht sliep ik niet en al vroeg stond ik bij mijn ouders op de stoep. Tranen stroomden over mijn wangen.
Moeder volgde mijn blik naar de net wegrijdende vuilniswagen.
‘Je hebt heimwee. Naar ons… óf naar hem?’ vroeg ze, terwijl ze het bruine beertje achter haar rug vandaan haalde.
Leuk verhaaltje, Irma. De omslag van de moeder verbaast me wel een beetje. Ik zou verwachten dat ze de beer echt zou weggooien.
Tip: voor een beletselteken (…) gebruik je een spatie, tenzij je een woord halverwege afbreekt. Ik zou het beletselteken sowieso niet te vaak gebruiken, het maakt het lezen wat onrustig.
Irma, is het fictie of autobiografisch? Met alle respect, maar de ik-figuur komt op mij een tikkeltje onvolwassen over. Logisch dat moeder zich op het laatste moment heeft bedacht, zij kent haar dochter.
@Irma. Ik ben het niet eens met Ewald. Het is meer dan een knuffel; je jeugd, je herinneringen… Mijn moeder had het mij niet moeten flikken – ze zou het niet hebben gedaan.
Mooi verwoord!
@Ostinato. Neem me niet kwalijk dat ik me ermee bemoei. Officieel heb je gelijk met het beletselteken en spaties. Echter, in moderne boeken van gerenommeerde schrijvers wordt de spatie aan het begin van het teken vaak achterwege gelaten.
@Han Er worden wel meer fouten gemaakt in moderne boeken. Als de richtlijnen helder zijn, is er geen reden om ervan af te wijken. Voor de volledigheid hier de relevante pagina op taaladvies.net (de site van de Taalunie): taaladvies.net/taal/advies/tekst/90/beletselteken_algemeen/
@Ostinato. Ik ken de regels, zowel van de Taalunie als van Onze Taal. En ik zei al dat je officieel gelijk hebt. Ik denk dat het met voorkeur te maken heeft. En er is een verschil tussen teksten in boeken en bijvoorbeeld zakelijke teksten. Vergelijk de plaats van een komma in een citaat: ‘Ik ga naar huis’, zei hij; ‘Ik ga naar huis,’ zei hij. In een boek zie je doorgaans de laatste variant.
@Irma: long time, no read? Of heb ik je gewoon een paar keer gemist met lezen? In ieder geval een lief verhaal, en ik snap best dat je op die leeftijd nog naar een knuffel kunt verlangen. Lees mijn verhaaltje maar (Zielig in kwadraat), mijn dochter die daarin wordt genoemd is twintig.
Lief Irma. Fijn die begripvolle moeder
Dank voor alle leuke en leerzame reacties!
@Ostinato: ik hou van verrassende wendingen, anders wordt het veel te zoetsappig. En ik ben fan van het beletselteken, ik zal proberen er wat minder kwistig mee te zijn.
@Ewald: niet autobiografisch, ik heb zelfs nooit een favoriete knuffel gehad, maar ik kan me voorstellen dat dit wel voorkomt op deze manier.
@Lisette, klopt hoor, ben hier een poosje niet geweest, maar 120woorden blijft trekken
@Irma. Gelukkig maar …
@Irma, @Han, @Ostinato. Persoonlijk gebruik ik altijd een spatie voor het beletselteken; in die zin ben ik conservatief.
Wat mij betreft maakt iedere schrijver hierin zijn/haar eigen keus. Met Ostinato ben ik het eens dat spaarzaamheid geboden is, al kan subtiel gebruik zeker iets toevoegen.
@Ewald. Ik denk dat goed doseren van groter belang is dan die spatie. Maar het is uiteraard een keuze.
@Han. Goed doseren is inderdaad van belang. Wel of geen spatie is meer een persoonlijke voorkeur.
Wat een mooi en lief verhaal, Irma.
Opm.
In de eerste alinea drie keer ‘was’. Het middelste ‘was’ kun je gemakkelijk door ‘is’ vervangen.