Niets, maar dan ook helemaal niets ruist er in mijn struikgewas. Ik houd het zaakje namelijk dagelijks schoon. Wel zo fijn voor al mijn omstanders. Je zou me eens moeten ruiken? Dat wil je toch niet? En al helemaal niet mijn struikgewas. Wat ruikt er in mijn struikgewas? Helemaal niets. Gelukkig maar. Hoewel?
Om een partner te vinden, een geschikte, is het toch wel essentieel, dat je riekt. Ergens. Dat je de juiste essence en afstemming vindt voor nageslacht. Want om tot nageslacht te komen moet het toch wel daadwerkelijk rieken. Lekker, bij voorkeur. Vies mag ook, als het maar ruikt. Want als er niet meer geroken wordt dan is het meteen uit met de vis, paling en zoute haring.
De droom van iedere zeemeermin en – man. Zilt struikgewas.
https://youtu.be/DB0CBc_XL5c
(@Mien: er bestaan ook mensen die een neus hebben en toch niet in staat zijn om te geuren waar te nemen. Misschien zijn daar ook meermensen bij.)
I know. Er zijn ook vrouwen die zingen gelijk een stofzuiger, terwijl ze toch goed horen. ?