Het is niet leuk om van nature onzeker te zijn.
Ook al ben ik nu een grote meid, ik blijf me altijd afvragen of mensen me niet raar vinden. Of ik vriendelijk genoeg ben. Of misschien te vriendelijk. Slim genoeg, of te slim. Leuk genoeg, en grappig. Of misschien juist verwaand. Daardoor voel ik me ook gauw buitengesloten. Het maakt niet uit of dat online is of in het echte leven.
Toegegeven, online heb ik minder last van onzekerheid. Daar hoor het gesmoes niet. Zie ik geen onderonsjes. Maar online heb je weer het fenomeen “likes”. Een gebrek aan plusjes, duimpjes, vind-ik-leuks en hartjes geeft eigenlijk hetzelfde gevoel als fluisterende klasgenoten of collega’s: hard wegrennen en mezelf voor eeuwig wegmoffelen!
@Sanne: ik vind je eerlijkheid leuk hoor!