‘Ik ben mijn boeken en schriften vergeten’, klinkt het triomfantelijk. Dit nadat ik om de schriften heb gevraagd. De beste jongeman meent zo aan de aangekondigde huiswerkcontrole te ontsnappen.
‘Dan mag je het gaan halen’, dien ik hem van repliek.
‘Nu? Moet dat echt? Dat is een gigantisch eind!’, klinkt het vertwijfeld.
Nadat ik kort en goed duidelijk maakt dat het echt nodig is, verdwijnt de leerling. De rest van de klas maakt mij duidelijk dat de leerling erg ver weg woont. Dat dit waar is blijkt een anderhalf uur later wanneer er een doodvermoeide en inmiddels rood aangelopen leerling mijn lokaal binnenkomt. Met zijn boeken en schriften. De rest van zijn schoolloopbaan heeft hij zijn spullen altijd voor elkaar.
Meester Arjan laat zich van zijn strenge kant zien. Is ook nodig soms.
@Arjan. Een goede aanpak. Ouderwets herkenbaar.
Deze lessen blijven vaak het meest bij.
De beste manier om het te leren Leuk stuk van een ‘ouderwetse’ leraar.
Herkenning! Wij gebruikten dat excuus ook regelmatig (10 km fietsen), met het geluk dat geen van onze leraren ons ooit terug stuurde. Vandaar dat het bij ons vaker gebeurde dan bij deze leerling…
“dien ik hem van repliek” vind ik een prachtige zin, zo komt de verhouding leraar/leerling op een goede manier tot uiting.
@Ewald,Han,Levja,Inge en Alice. Dank! Kom er achter dat een themaloze week best lastig is..