‘Zo kun je het ook zien,’ zegt Han.
Maar ik zie niets, als ik het eet.
Helemaal niets.
Ik camoufleer het in de appelmoes of in de groenten-stoemp.
Ik denk ook niets. Of ik probeer helemaal niets te denken. Bij gewone worsten lukt het meestal.
Bloedbeuling is een ander verhaal. Dan kan ik het gevoel niet onderdrukken.
Hij eet het graag. Het was een schok dat ook mijn kinderen het lusten.
Soms moet ik even naar buiten.
Meestal eten ze het als ik niet thuis ben.
Veruit het beste voor iedereen.
Mijn dingetje heeft niets te maken met vegetarische gedachten of dierenleed-ideeën. Ik houd wel van een biefstuk, en zelfs van een frikandel.
Maar ik eet liever plastiek dan darmvlies.
@Nele. Leuk bedacht, haha! Overigens lust ik geen bloedbeuling. Voor de schrijfwijze van groentestoemp verwijs ik graag naar mijn stukje ‘Ossenworst en groentesoep’ van deze week.
@Han: ik laat de tussen-n en het koppelstreepje maar staan. (Om de orde in de wanorde te vergroten. Anarchistisch gezien mag dit waarschijnlijk wel mogen kunnen. ?)
@Nele. Pas op! De taalpolitie kijkt mee.
ik proef de hekel!