‘We beginnen met een stukje mindsetting,’ zegt Koos, mijn psychiater – hij heeft me overgehaald een alternatief traject te volgen; ik moet uit mijn comfortzone komen omdat ik denk onzichtbaar te zijn.
‘Jan komt wat later. Hij heeft zich verslapen. De cursisten stellen zich alvast voor.’
‘Hallo, ik ben Maaike, mindfulness trainer – heb je misschien een paracetamolletje, Koos. Ik kom maar niet van die hoofdpijn af.’
‘Hallo Maaike.’
‘Hallo, ik ben Michiel, health coach. Ik heb last van overgewicht.’
‘Hallo Michiel.’
Een geeuwende man komt binnen. ‘Stel je gelijk maar even voor,’ zegt Koos.
‘Hallo, ik ben Jan, slaapcoach.’
‘Hallo Jan.’
‘En als laatste,’ zegt Koos – hij wijst naar mij.
‘Hallo,’ zeg ik. ‘Ik ben schrijver.’
Niemand zegt noch vraagt iets…
@Han, nog altijd op zoek naar een remedie? Pillen helpen niet, slapen ook niet. Dan toch maar veel schrijven, lijkt me.
@Cora. Zou het helpen?
Die praatgroepen ontstonden trouwens in de jaren 70. Van Kooten en De Bie hebben het prachtig gepersifleerd.
@Han.Een groot probleem, schrijver zijn.
Voor health coach bestaat trouwens een goed Nederlands alternatief: levensstijl coach.
Het woord coach komt trouwens van het Hongaarse woord voor koets. Hoe het tot het Engelse coach is verworden, werd laatst in Onze Taal uitgelegd. Een te lang en ingewikkeld verhaal voor hier.
@Ewald. Dat is het zeker! De Engelse benaming heb ik bewust gebruikt, juist om het belachelijke aan te zetten.
???? Hilarisch! En tevens zoals het is: mensen stoppen zichzelf in beroepsmatige hokjes en daar hebben ze dan problemen door.
Alleen de psychiater nog… Ik vraag me af waar hij onder lijdt…
@Nele. Dank je. Wie weet komt de psychiater nog aan de beurt.
@Han: geweldig stukje om op voort te borduren. (In mijn geest heeft zich al een hele thriller afgespeeld.)
@Han: Dat behoeft geen nadere uitleg dus. Leuk stukje!
@Kees. Dank je!