“Waarom wilde je eigenlijk dat ik erbij was, ik zat er voor mijn gevoel voor spek en bonen bij,” vraagt Saskia aan Berdien na de bijeenkomst.
“Je voelde perfect aan als ik het even niet zag zitten. Elke keer als ik je aankeek gaf je me een knipoog en dat werkte perfect voor mij,” weerlegt Berdien resoluut.
“Een knipoog is toch wel heel minimaal.”
“Minimaal of niet, mij helpt het en dat meen ik oprecht.”
“Mijn complimenten hoe je het deed zegt Pieter een paar minuten later; Saskia heeft je helemaal niet geholpen dus ik verwacht dat je het de volgende keer wel alleen kan.” Hij kijkt Berdien verbaasd aan als ze na zijn woorden compleet in de stress schiet.
@Miriam. Omdat het hele stukje verder in de tegenwoordige tijd is geschreven, zou ik van weerlegde weerlegt maken. En je bent nog een punt vergeten te zetten: in de voorlaatste zin, tussen deed en Saskia.
@Ewald bedankt voor je feedback ik heb het aangepast
Volgens mij ontbreekt ‘aan’ na ‘Pieter kijkt Berdien verbaasd’.
Ik wil graag weten wat Berdien deed: spreken, zingen, iets anders?
Bij de laatste gesproken zin zou ik iets eerder melden dat het Pieter is die spreekt. Omdat daarvoor Saskia en Berdien om en om spreken, denk je in eerste instantie dat dat doorgaat.
Bedankt voor je feedback @Inge Ik ga kijken hoe ik dat op kan lossen.
@Inge is het zo beter?
Ja, alleen nu staat de eind-quote verkeerd
Voor die zin bedoelde ik zoiets:
“Mijn complimenten hoe je het deed,” zegt Pieter een paar minuten later. “Saskia heeft je helemaal niet geholpen …”
Maar is natuurlijk maar een suggestie.
Aangepast. Bedankt voor je feedback nogmaals @Inge