In het declaratieartikel van mijn nieuwe leven, dat ik in mijn dromen ergens echt wel ondertekend heb, stond dat ik nooit meer te laat mocht komen. Sindsdien maak ik regelmatig rare dingetjes mee.
Op donderdagen denk ik dat het vrijdag is.
Tijdens de nachten moet ik de neiging onderdrukken om mijn schoenen aan te trekken en ik hoor voortdurend klokken tikken.
Ik weet zeker dat ik niet zotter ben dan menig ander.
Er zijn nog mensen die zich wel eens vergissen van dag. Er zijn er zelfs die slapen met hun schoenen aan. En klokken hoef je niet te zien om te weten dat ze er zijn.
Iedereen is wel een beetje gek.
Een hele geruststelling voor een zwevend hoofd.
Nele: met elastiekjes en linnen plakband kom je een heel eind. Die houden alles bij elkaar, zelfs gedachten.
@Berdien: was dat maar waar. Dan liep ik zeker rond als mummie. ?