In de Alpenhut trekt Heidi haar pantoffels uit. Vanuit het pikdonkere lager kijken vol spanning een tiental paar ogen haar aan. Heidi voelt ze priemen. Zojuist waren de bezitters van de ogen nog haar tafelgenoten. Ze waren wel erg vroeg naar bed gegaan, de heren bergbeklimmers.
Heel langzaam trekt Heidi haar kleren uit. Niet toevallig staat ze bevallig en zwoel onder een klein schemerlampje. Haar dijen lichten welgevallig op. In de stilte klinkt gezucht. Het donker lager lonkt. Maar Heidi kan niet kiezen. Welk lagervak zal ze vanavond eens kiezen?
Een zachte stem klinkt uit het duister. Een donkere bas. Dat bevalt Heidi wel. Langzaam sluipt ze het lager in. In de handen boven de dekens. Een haantje kraait blij.
Recente reacties