Pablo Picasso kon al enkele dagen niet op kleur komen. Op zijn palet vormde dat geen probleem, maar zodra hij zijn penseel in de richting van het maagdelijk witte doek bracht, dat op de schildersezel in het midden van zijn atelier stond, verstarde zijn hand in de lucht, alsof er zich een magische wand bevond tussen zijn wil en de creatie die ergens in het niets op hem aan het wachten was. Plotseling wist hij wat hem te doen stond; hij moest zijn hand dwingen om de werkelijkheid weer te geven zoals die zich aan hem voordeed, niet zoals die was. Het alternatief voor leegte lag in de belofte die hem vanaf het maagdelijk witte doek aanstaarde en nergens anders.
Geweldige, eerste zin. Maf verhaal ook. Ik hoorde nog nooit eerder over painter’s block…?â¹
Het hoekje om schilderen. Mooi verwoord Peter.
Painter’s block, geweldig gevonden Nele.
Bijzonder geschreven, Peter.
@Peter: mooi, ik word al helemaal onrustig als ik het zo achter elkaar moet lezen. Wat vormgeving al niet doet..
Mooi. Ik vind alleen de tweede zin erg lang en zou overwegen de bijzin ‘dat op de schildersezel in het midden van zijn atelier stond’ te schrappen en misschien een punt te zetten achter ‘lucht’.
Gewoon een overweging, het is al laat, misschien ben ik gewoon te moe om lange zinnen goed te lezen.
@Nele en Mien. In de nieuwste roman van Haruki Murakami, “De moord op Commendatore,” is er bij de hoofdpersoon, een portretschilder, expliciet sprake van een painter’s block. Dus helaas voor Nele, de term bestond al.
Het mag duidelijk zijn waar ik de inspiratie voor deze 120 woorden vandaan heb; inmiddels ben ik ergens bij pagina 700 van dit fascinerende boek dat ongeveer 1100 pagina’s telt
@Ewald en Lisette. Bedankt voor het lezen, de hartjes en de complimenten.
@Simone. Ik vind de lange tweede zin ook een beetje detoneren in het geheel, maar heb hem na wikken en wegen toch maar gelaten zoals hij was.
Er zal vast ook een metselblock bestaan Peter. Het woord alleen al blijft mooi. Hoef ik geen 1000 pagina’s voor te lezen. ?
@Mien. Van Murakami lezen krijg je nooit spijt. Een aanrader als je hem nog niet kent.
Ik ben nog bezig met Umberto. Ik lees Il nome della rosa en Il pendolo di Foucault door elkaar. Had ik beter niet gedaan.
@Mien. Haha, met die twee boeken stoom je al lezend ook door de 1100 pagina’s. De roos is een echte pageturner, De slinger ervaarde ik destijds als te abstract en te cryptisch. Misschien moet ik de laatste maar eens gaan herlezen als De moord op commendatore uit is. Veel leesplezier!
Geen nood Peter, bij de slinger krijg ik hulp van ene Tryphon Tournesol. ?
Prachtig hoe je fictie en werkelijkheid met elkaar hebt verweven.
Door de blokkade breekt de kunst door
Bedankt voor de boekentip. Ik heb me haastig bijgelezen en ondertussen heb ik beide delen uit. Het zou zonde geweest zijn als ik die verhalen van Murakami gemist zou hebben.