Vloeken mag niet en zeker niet in de kerk, een huis vol heilige boontjes. Maar ergens klopt dat niet. Er zijn namelijk kerken waar dat wel mag. In mijn eigen kerk bijvoorbeeld, mijn huis, het is me heilig. Het is niet altijd heilig geweest. Er is zo nu en dan behoorlijk wat gevloekt. De lieve heer die boven de deur hing viel bijna van zijn kruis.
Het was gelukkig wel kort en hevig. Kleine woorden die hard klonken. Het gif spoot eruit. De ogen, die streng boven de opgetrokken neus, kwaad de ruimte inkeken versterkten het gif. Het staat nog altijd in mijn geheugen gegrift. Af en toe komt het nog boven. Bondig zondig denk ik dan, what the fuck.
Zo, dat moets er even uit. Bondig.