Voorzichtig steek ik het lipje in de gleuf. Draaien, draaien, nu het sleuteltje niet uit de krul laten springen en de krul netjes in de rol houden … De hele tafel kijkt gespannen toe. “Voorzichtig, het is scherp,” fluistert moeder, “de vorige keer …” ‘Klik.’ Het lipje is niet afgebroken, de krul is op de rol gebleven en ik heb me niet in de vingers gesneden. Voorzichtig maak ik het blikje corned beef open. Dan haal ik het sleuteltje triomfantelijk uit het lipje om aan iedereen te laten zien. De hele tafel applaudisseert. Trots steek ik het sleuteltje, mijn trofee, dat ik aan mijn vriendjes ga laten zien in mijn broekzak om het avontuur te gaan vertellen dat jullie zojuist hebben gelezen.
« Wereldcollega
Een vos verliest wel zijn haren – 2 »
« Wereldcollega Een vos verliest wel zijn haren – 2 »
Column, Familie
Blikje Corned Beef
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
5 reacties
Reageren
« Wereldcollega Een vos verliest wel zijn haren – 2 »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Exercitie)
Recent
- De kat of de hond
- Cijfers, schrijvers en jasjes – 4/6
- Het servicelevel agreement en de garantiestelling
- De wedstrijd
- Hagedissen
- Wie van de drie
- Orkestbakleed
- Gesnoeid
- Boeh
- Cijfers, schrijvers en jasjes – 3/6
Dank voor de herinnering! Ik leef helemaal met je mee, ik hoopte telkens weer dat ik het blikje smac mocht opendraaien. Dat sleuteltje… magisch.
De gleuf in het lipje? Knap.
Dat moet het lipje in de gleuf zijn. Excuus.
Nu klopt het verhaal. Een hartje waard!
@Defrysk: beeldend beschreven, ik herinner me tegelijk ook de misère als het halverwege mislukte..