Daar gaan de middelbare schoolleerlingen op hun fietsen.
Drijf- en drijfnat zijn ze. Daar komt er eentje aan met zijn haren keurig nog in model. Zijn scheiding in zo’n precies naadje!
Zo heb ik ook eens gefietst en ik heb me toen voorgenomen, dat nooit meer te doen. Zo vreselijk die harde regenstriemen in je gezicht en op je handen. Pijn doet het zelfs en je wordt zo koud!
Gelukkig hoef ik dat nu niet meer en waardeer daarom ook zozeer als ik in het openbaar vervoer zit. Ook al stinkt het naar natte hond met al die verregende mensen. En zonder plu ga ik in deze tijd al helemaal niet meer van huis!
Ons bereiken de orkanen gelukkig niet…
Dat laatste zou ik niet te hard roepen …
Leuk stukje Marie … en herkenbaar.
Neen, bij ons is het bij windkracht zes al code geel
Mien, je weet idd maar nooit.
Gelukkig is het weer gekeerd nu. De zon laat zich weer zien!
José dat gevoel krijg ik ook!
Mooi Marie. Ik val voor je titel. De rentmeester van de natuur en dus ook van het weer.
Dank je Levja. Fijn dat je de titel zo mooi vindt!