Schrijf mee!
« »

Natuur

Weerloos

1 november 2017 | 120w | Henk van de Weg | 6

Daar lag ik. Vluchten was niet mogelijk. Ik kon alleen maar wachten op het onvermijdelijke noodlot. Twee bruine ogen keken me aan. Ik wilde schreeuwen: “NEE!” Maar er kwam geen geluid. Een donkere neus zweefde boven me. Langzaam kwam er een druppel uit te voorschijn. De neus verschoof naar mijn maat naast me. Het dier aarzelde. Toen viel de druppel precies tussen ons in. Minieme spetters, onzichtbaar voor het blote oog, kwamen op mijn oppervlak terecht. De neus bewoog niet. Tot opeens het beest een besluit had genomen. De grote bek ging open. Een paar gelige tanden pikten mij op en vermorzelden mij met bruut geweld. Hier vond ik mijn einde. Maar ja, ik was niet voor niets een hondenbrok.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Henk van de Weg of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

4 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »