Loom warm weer, af en toe een vlaagje frisse zeewind en daar hipt hij door de tuin.
Een bijna geelbeige borst en verder geheel bruin, zo groot als een mus en hij springt steeds vrolijk rond door de struiken aan de rand van het grasveld, in de schaduw. Als ik kijk verdwijnt hij in het struweel, even later is-ie er weer.
Ineens komt er een ander vogeltje, hij gaat snel op zijn vleugeltjes en kiest het hazenpad. Even later is hij weer terug.
Persoonlijk houd ik wel van die volhouders. Ik zoek hem op in een vogelgids.
Bruin koppie en rug. Moeilijk, moeilijk weer! Het zou een snor kunnen zijn.
Als hij van hout was, zou ik aan xylolatrie lijden!
@Marie. Mooi zomers tafereeltje.
ietwat bijna is tegenstrijdig
Voor springt hoort hij.
Waarom die witregels? De laatste zin vind ik wat gekunsteld, eerlijk gezegd.
Han, daar ben je alweer, fijn!
Duidelijk Han, ik laat ‘bijna’ weg en maak daarvoor in de plaats ‘geelbeige’ van.
Ik dacht met die warmte leest het makkelijker met die witregels!
Mag weg dus.
En die laatste zin, die ontspruit uit de warmte.
Dank voor je meelezen weer.
@ Marie: goed. En terechte conclusies. H!
Dank je o_verschreef.
Het heeft hier fors geonweerd en we komen helemaal bij, vogelverering was maar eventjes!
Leuk zo, Marie.
Ik ben altijd een beetje bang met onweer en als het weer langzaam opklaart zie ik buiten inderdaad als eerste vogels, dan katten, dan stoere mannen, dan minder stoere mannen en vrouwen en dan weet ik: de kust is veilig.
Dank je Lousjekoesje. Onweer is niet te vertrouwen. Ik ga opletten volgende keer wie het eerste naar buiten komen!
@Marie: weer een mooi dierenstukje van jouw hand.
(Als hij van hout was, zou ik zeer zeker lijden aan xylolatrie!
Maar hij is niet van hout, dus belijd ik liever de ornithologie…
Een geloof en een sekte gelijk een ander, zoals de scientology… )
(Sorry: spontaan rijm.)