Schrijf mee!
« »

Column, Maatschappij

Verleden tijd

20 december 2017 | 120w | lisette | 3

Waar ik ooit geboren ben, is nu een kale zandvlakte. De sloop van de flatgebouwen is nog jaren veritraagd door gedoe met vleermuizen. In de krant staan nu de juichende verhalen over het nieuw te bouwen service-complex.
Ik voel me wat verweesd, al heb ik er maar vier jaar van mijn leven gewoond.
Losse flarden van herinneringen dwarrelen door mijn hoofd: de koele galerij waar ik met de bal kon spelen, de brede banden langs de trappen waar mijn grote broer vanaf durfde te steppen, het aangrenzende grasveld waar op zondag werd gevoetbald, de Belga-kauwgom in mijn zak.
Jeugdherinneringen, niks bijzonders, maar ook juist weer wel. Gesloopt, verdwenen, uitgewist.
Ik had er een berichtje van willen krijgen, als in memoriam.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van lisette of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

3 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »