Je zwarte krullen zijn al zilvergrijs en op je kruin verschijnen kale plekken,
maar in het kaarslicht zijn de tanden van jouw kunstgebit weer stralend wit en glanst jouw huid teer als fluweel.
Ook zie ik je geliefd gezicht vol plooien, rimpels, kreukels, bruine vlekken.
Je zwarte krullen zijn al zilvergrijs en op je kruin verschijnen kale plekken,
Daarbij: je grijze pantalon en witte overhemd vertonen vette vlekken
Toch blijf jij steeds de man van wie ik zielsveel houd en die ik met mijn trage vingers streel.
Je zwarte krullen zijn al zilvergrijs en op je kruin verschijnen kale plekken,
maar in het kaarslicht zijn de tanden van jouw kunstgebit weer stralend wit en glanst jouw huid teer als fluweel
Ik ben op de uitdaging van Lousjekoesje ingegaan en heb een trioket van precies 120 woorden geschreven
Mooi stukje Nel, teer en breekbaar! Een hartje
Kijk daar komen de ware dichters boven drijven. We want more.
Mooi stukje Nel.
Dubbele reactie. Weggehaald. Sorry.
Dank je, Keesleeuw.
Mien, dank ook.
Prachtig Nel!
Wow, wat mooi!
Hartelijk dank Hekate en Marlies.
Het zal hem vast als muziek in de oren klinken.
Dat denk ik ook, Levja.
Mooi beschreven.
Dank je wel, Henk.
Knap werk!
Dank je, Hadeke!
mooi gedicht over liefde en ouder worden
Dank je wel, José.
Mooi en lief, Nel Goud.
‘Maar’ had van mij niet gehoeven. Zilvergrijze krullen zijn mooi.
Vanmorgen kwam er een man met zwart-zilver-grijze krullen in mijn boekwinkeltje. Zijn postuur lang en slank. Hij neuriede met mooie basstem met de radio mee. Diepe plooien in zijn huid, glinsterende pretoogjes.
Wacht, dat vertel ik in 120 woorden.
Dank je, Loesjekousje,
Maar zou door en kunnen worden vervangen inderdaad.
Ik voel een mooi verhaal van jou aankomen.