Schrijf mee!
« »

Cultuur, Maatschappij, Mensen, Natuur

Testimonium

22 augustus 2017 | 120w | keesleeuw | 6

Toen ik buitenkwam ontmoette de zon mij weer.
Lichter leek ze mij, helderder dan voorheen. Ik liep terwijl haar volle stralen de schaduw voor het eerst sinds lange tijd weer achter mij schenen te werpen.

Ik zag zandsporen, geteisterd door wind, water. Einde en begin buiten mijn blikveld en vreemd genoeg, vreemd genoeg deed het er niet meer toe.
Ik kon opnieuw tijdelijke indruk op haar maken. Een hakje, elleboog, helpende hand of simpelweg dat ene schepje er bovenop.

Grijzig bogen zich de witbeschuimde golfkammen, onontkoombaar voortrollend in miljoenen liters. Steeds uitwissend, vernieuwend in eindeloosheid van hun af en aan.

God, wat als eeuwig vaststond… Aards paradijs zonder vernieuwing.
Maar ik geloof! Wedergeboorte op wedergeboorte… Tot ooit, die jongste dag.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van keesleeuw of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

10 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »