Schrijf mee!
« »

Fictie

Superziener – de roeping

2 januari 2017 | 120w | Gijs Smit | 5

De zon werd groen, de lucht lichtbeige, de straat dieprood. Niet alleen kreeg alles onwerkelijke kleuren, ook mijn evenwichtsgevoel werd aangetast. Ik zeeg ineen.
Een man kwam naast me staan. ‘Niet bang zijn. Je went er aan.’
Ieder ander zou gedacht hebben dat ik kachel was, waarom hij niet? Ik keek naar hem op, zijn gezicht had oneindig veel kleuren. Daartussen een kleur die ik nog nooit gezien had. De kleur vertelde me dat ik hem kon vertrouwen.
‘Ik zie goedheid in u,’ zei ik.
‘Elke intentie heeft zijn kleur,’ zei de man. ‘Goedheid. Maar ook bedrog, hebzucht, moordlust. Er is alleen niemand die dat kan zien.’ Hij hielp me overeind. ‘Bijna niemand.’

Op dat moment begon mijn nieuwe leven.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Gijs Smit of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

9 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »