De zee is woestschuimend om ons heen. Een onverwachte storm heeft ons in zijn greep.
Van de kou en angst lig ik trillend in Arnolds armen. Ze zouden beschuttend moeten aanvoelen, maar dat doen ze niet. Zijn ogen staan bezorgd. Hij is net zo bang als ik. Ons bootje danst als een notendop op de grillige golven. Bang afwachten is het enige wat we kunnen doen. Het roer is stuurloos, het zeil gescheurd. Rampzaliger kan de situatie niet zijn.
“Als het donker wordt zal ik een vuurpijl afschietenâ€, zegt Arnold. Hij probeert zich groot te houden. Een oorverdovend geluid dringt plotseling mijn oren binnen. Nog net voor ik flauw val, zie ik het silhouette van een helicopter. We zijn gered.
Mooi Marijcke
Dankje wel Levja. Nog een fijne dag toegewenst.:)
Ik voel met de HP mee. De sfeer goed neergezet.
Dank je wel Nyceway.
Nog een fijne avond.
spannend avontuur Marijcke, goed beschreven