Eten, drinken en slapen zijn noodzakelijk om te overleven, veiligheidsgevoelens staan op nummer twee. Dan volgt de behoefte om ergens bij te horen. Deze zogenaamde ‘need tot belong’ is aangeboren. Het is wel verschillend per cultuur en persoon hoeveel een mens ervan nodig heeft.
Vroeger was mijn ‘erbij horen’ vanzelfsprekend, en vooral vertaald naar de sfeer binnenshuis, het spelen met vriendjes en vriendinnetjes in de buurt.
Meegaan naar de kerk hoorde er toen ook nog bij.
Later voelde ik me daar juist ontheemd en uitgestoten, en verbrak ik de band met de kerk.
Als volbloed feministe leerde ik vervolgens dat ik alles wel alleen kon.
Tegenwoordig zoek ik juist weer naar verbinding in mijn leven. Ik mag weer afhankelijk zijn.
Heldere uitleg van de piramide van Maslow, en mooi de verbintenis met je eigen leven weergegeven, Lisette. Vooral mooi toch weer open te staan voor verbinding/afhankelijkheid en niet alles alleen te hoeven doen.
@ Nel: ben vandaag jarig! Extra pijnlijk “als je nergens bijhoort…”
Van harte gefeliciteerd, o_verschreef. Je hoort in ieder geval bij de 120w schrijvers!
@Nel, dank, ik voel me er goed bij!
@o_verschreef: gefeliciteerd!
Dank je, Nel. Toch fijn.
En ook bedankt Lisette.
…
Mooie leven-inkijk, afhankelijkheid tot een bepaalde hoogte is echt fijn hoor!
Verbinden in jezelf en met de ander. Top of Gizeh! Mooi stukje. Ik had de ‘g’ in de titel tussen haakjes gezet. 😉
Mooi stukje. Het leven moet eenzaam zijn als je altijd alles zelf kunt.
@Marie, mee eens (geworden) dus!
@Mien, dat zag ik later ook, inderdaad mooiere titel
@Hekate, en volgens mij kan het dus niet eens, alles alleen kunnen.
Dat klinkt als wijsheid: je realiseren dat je geborgen wilt zijn en niet alles alleen hoeft te doen. Kwetsbaar durven zijn. Mooi!
@Simonecarree, ja, het was een hele toer om er weer bij terecht te komen.
Het maakt het leven dynamisch, dat zoeken naar jezelf en de plaats die jou op dat moment het beste voegt. Mooi beschreven Lisette.
@En mooi omschreven, Alice, dank!