Hillegonda kijkt in de stoffige spiegel. Of is het haar stoffige imago dat naar haar terugstaart?
Ze sluit haar ogen. Haar gedachten dwalen af naar haar jonge jaren. Ze opent haar ogen weer.
Nu ziet ze een wulpse vrouw met fiere borsten die net niet uit het korte jurkje puilen. Een lekkere kont. Glanzende zwarte haren. Hoge hakken. In de spiegel ziet ze het bed met de rommelige lakens. Op de grond ligt een kanten slipje met bijpassende jarretels. Het schaamrood stijgt haar naar de kaken als ze aan de afgelopen nacht terugdenkt.
Ze loopt naar de woonkamer en pakt twee mooie wijnglazen. Liefdevol strooit ze het poeder uit de vijzel erin en schenkt de wijn erbij. “Kom je schat?â€
Prachtig mysterieus en tragisch verhaal, Mara. De vijzel er mooi in verwerkt!
Ik sluit me graag aan bij de woorden van Nel. De naam Hillegonda past zo goed bij het verhaal!
Mag ik een klein beetje medelijden hebben met die schat?
@Levja, haha bang voor zijn rikketik?
Misschien begrijp ik het verkeerd maar ik heb geen medelijden met ze; ik gun het ze van harte! Of bevat het poeder iets anders dan een liefdesdrankje?