Een vrouw met een vreselijke stem rent zenuwachtig over het podium. In een luie stoel zit een man met een buldoggezicht. Hij rookt een dikke sigaar en zwaait daar af en toe mee door de lucht. Alsof ie iets belangrijks wil zeggen maar niet de juiste woorden vindt. Zijn ogen spreken boekdelen. Een man met veel frustratie.
Het vreemde is dat het publiek, dat rijen dik in de zaal zit, helemaal in een deuk ligt. Bij elke beweging op het podium. En het moet gezegd, de timing is perfect. De geluidstape rent nooit achter de feiten aan.
Een onhandige slungel komt het podium opgelopen met een jong meisje met blonde vlechten.
Archie kijkt op.
“Hé gehaktbal, haal even een biertje!”
Hoi Mien, leuk om Archie Bunker en All in the family als insteek te nemen. Lachen was dat altijd, met zijn standaard-commentaren op de maatschappij. En inderdaad, die Polak-schoonzoon die niemand bij zijn eigen naam kende omdat hij altijd Meatball werd genoemd (of was het Meathead?).
Meathead werd hij genoemd. Ik heb er in dichterlijke vrijheid Meatball en gehaktbal van gemaakt. Je moet wat. Met uitjes, dat wel.
https://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Stivic#/media/File:All_In_the_Family_Cast.JPG
Daar bleef je voor thuis, destijds. Sowieso was voor velen de VPRO-avond heilig. Begin jaren zeventig de donderdagavond, later werd dat de zondagavond.
@ Mien! Mienball van een stukje! Sterke omschrijving, sfeer goed weergegeven. Klaar!