Teken een druppel.
Een zachtglanzende ovale druppel op een onbestemde ondergrond, zoals de bodem van een smal glaasje. Het weerkaatsende glimmertje, wat bol en schuin weglopend bovenin de druppel, zonder dat er iets in terug te zien is.
Een potlood is voldoende, kleur bekennen is voor jou niet aan de orde.
Denk nergens aan, kijk alleen maar naar die druppel die je vergetelheid zal bieden.
Voel maar, het grote huilen welt al in je op. De brok in je droge strot doet je verlangen naar die druppel, zo erg dat je alle rede verliest.
Je sprakeloze tong wordt langer en langer door het wanhopige reiken naar die druppel.
Ik teken jou, je jenever en het kleurloze leven dat je leidt.
Mooie “tekening”, Berdien. De wereld in/voor een druppel jenever.
Mooi Berdien! Doet me denken aan ‘Ă©Ă©n druppel is teveel en een miljoen liter te weinig’ of iets wat daarop lijkt. Volgens mij een slogan van de AA. Mooi opgeschreven!
Mooi geschreven, maar in-triest.
Je stukje is verre van kleurloos Berdien. Goed getroffen.