Schrijf mee!
« »

Maatschappij, Mensen, Poëzie

Kabbelen

7 augustus 2017 | 120w | Sterke Stem | 6

Zout op mijn lippen. Van zweet en van het zeewater. Na dagen ervaar ik eindelijk de rust die ik zocht. Waar de ruigheid in mijn leven was, zo was ook de zee de afgelopen dagen. En nu is er kalmte in hoofd en in het water. De zon brandt op mijn gelaat. Languit liggen gaat niet zonder dat ik met mijn armen en benen in het water hang. In woede, angst en onzekerheid ben ik in het eerste bootje gestapt dat ik kon vinden en wetend van de gevaren van deze onstabiele notendop, ben ik de zee opgegaan. Vijf dagen lang was ik als de dood dat ik zou sterven op zee. Nu kan ik mij geen mooier moment indenken.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Sterke Stem of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

5 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »