Na die eerste afschrikwekkende stilte maandagochtend toen het leven in het land van de Korte Stukjes totaal platgeslagen was, verlamd door wanhoop en met Vraagtekens zo groot als Yahtzeedobbelsteeneieren op het collectieve schrijversgezicht geschreven, begon er toch een voorzichtig Stukje binnen te druppelen in de mondiale Beweging der Woorden die zich per ether naar ons bewustzijn transporteert, een Stukje dat voorzichtig tastend de weg zocht naar de Ware Bedoeling der Franken en dat zich bij voorbaat verontschuldigde voor de Heldinnenmoed getoond door het überhaupt stellen van de vraag of er een vergissing in het Spel geslopen was, een vraag die met een zucht van verlichting bevrijd werd van zijn existentie zodat de Weg der Ware Woorden weer vrij was. Punt.
Een honderdennegentienwoordenzin! Hartje.
Inderdaad! Punt uit …
@Berdien, ik voel me bijna omschreven door je.
Overigens: bevrijdt werd!!??
@Lisette Je was maandag dan ook de eerste! En ja “bevrijdt”… is ontsnapt aan mijn oog. Vreselijk.
Ik vind het mooi! Punt.
Hele knappe zin!
WoW, knappe zin en heel grappig ook.