Ik kan niet kiezen. Drie opties liggen voor me. Hemel, hel en vagevuur. Alsof ik iets te kiezen heb. Ik dacht het niet. Iemand priemt in mijn rug. Het is een mannetje met een drietand in zijn hand en kleine horentjes op zijn hoofd. Hij stinkt ook gigantisch uit zijn bek. Gewoon een ongenaam persoon. Hij duwt me richting hel. Maar ik twijfel, zoals altijd.
Een man met een lange witte baard stelt me gerust. Lacht me vriendelijk toe. Maar ik vertrouw hem voor geen meter. Toch geen Sinterklaas?
Tot slot heb ik oogcontact met Hans. Hij luistert naar achternaam Kazan. Hij vertelt me wijsheden. Dat leven en dood zijn als een loterij. Ook daarin heb je niets te kiezen.
Mien: het is de toverspreuk van de Wijsheidsfee die je het zal vertellen.