Is dit mijn nieuwe huis?? Ik kan het niet geloven. Ik dacht dat het een groot huis zou zijn met een prachtige tuin. Maar waar ik nu voorsta… Het huis (nou ja, eigenlijk kan je het geen huis noemen) is van hout gebouwd en staat helemaal alleen. In de verre omtrek zijn er geen huizen te bekennen. Er is niet eens een normale tuin bij. Mijn hele inboedel zou er niet eens inpassen! Ik zucht… Wat nu? Dan komt er een auto aangereden. Hij stopt bij mij en de man in de auto vraagt: Wilt u een lift mee naar de stad? Graag! zeg ik. Ik wil naar de makelaar, daar heb ik nog een hartig woordje mee te spreken!
Je gaat als een trein Danielle. Ook dit stukje is weer vlot geschreven en bedachtzaam. Graag gelezen.
Inderdaad, Danielle, als een trein.
Twee kleine dingetjes: voorsta – voor sta en inpassen – in passen.
Voorstaan en inpassen bestaan wel, maar hebben dan een andere betekenis.
Hey Daniëlle, leuk stukje geshreven!
In je titel twee vraagtekens en twee uitroeptekens vind ik persoonlijk iets te overdreven. Voor de rest een leuk en grappig verhaal geschreven.
Je hebt een fijne schrijfstijl Daniëlle. Ik ben het wel met Femke eens voor wat betreft de vraag- en uitroeptekens. Iets te veel van het goede.
@Danielle: ik ben hardop in de lach geschoten van je verhaal, leuk dus!