Zonder iets te zeggen schuift hij het volle bord naar zich toe. Ze kijkt naar hem. Hij prakt zijn aardappelen en groente met de jus net zolang tot er een dikke brij ontstaat. De gehaktbal hakt hij in kleine stukjes. Daarna stouwt hij het, licht voorover buigend, met grote scheppen naar binnen. Zijn mond half open en luidruchtig smakkend. Ze ziet het fijngemalen voedsel als een onherkenbare prut door zijn mond heen gaan. Er loopt wat langs zijn mondhoek naar beneden en blijft, zonder dat hij het merkt, in zijn lange baard hangen. Ze vindt het genoeg geweest en neemt een besluit. Varkens horen niet aan tafel. Ze kijkt naar de gietijzeren koekenpan die achter hem op het fornuis staat.
Heel beeldend geschreven (en ik ben blij dat ik net de tafel heb afgeruimd!) Een echte smeerkees.