In de ochtendzon staart een visser naar zijn hengel. Hij geniet van de stilte en het glinsterende water. Helemaal alleen met zijn gedachten komt hij volledig tot rust. Samen met libellen en waterjuffers. Al zou hij geen enkele vis vangen, hij is volmaakt gelukkig.
Plots kijkt hij op. Ziet hij iets drijven in de verte? Het water vertoont rimpels en er lijkt een geluid uit het voorwerp te komen. De visser staat op en pakt de verrekijker die hij altijd bij zich draagt. Hij gelooft zijn ogen niet, als hij een rieten tas ontwaart met daarin een huilende baby. Zonder aarzelen stapt hij het water in. Hij neemt het kind liefdevol in zijn armen. In de verte kleppert een ooievaar.
Nel: Ja en toen en toen en toen….schrijf verder!
Prachtig, Nel. En gelukkig toch een happy end!
Ben zelf absoluut geen visser, maar door jouw beschrijving ervaar ik zelf ook de vredige rust.
ik was even die visser. Mooi gedaan. Wel een tegenstelling met het eerste stukje, maar dat is wel verrassend.
@Nel. Eind goed al goed?
@Nel, jaaaa, en heette het kindje Mozes misschien? Ik wil nu ook een visser zijn! Wat schrijf je toch beeldend, prachtig!
Nel, ik vind het ook prachtig geschreven, laat daar geen misverstand onder verstaan.
Toch vind ik het jammer dat je een deel 2 geschreven hebt. Het mysterieuze einde van deel 1 waarna je het overlaat aan de fantasie van de lezer vond ik krachtig. En dit deel 2 doet daar nu afbreuk aan.
Maar mooi geschreven en andere zijn weer blij met dit happy end, dus…
Berdien, Ton, Irma, Han,
dank voor jullie enthousiaste reacties.
Marceline, ik begrijp goed wat je bedoelt. Deel 1 blijft ook zelfstandig staan. Bij Ultrakorte Verhalen op FB laat ik het bij het eerste verhaal zonder vervolg, had ik al besloten.
@Nel: dit stukje is inderdaad helemaal anders qua sfeer dan het eerste stukje. Toch doet het bij mij geen afbreuk aan het voorgaande. Kleuren moeten niet altijd even grimmig blijven, ze mogen van mij regelmatig een keer uitwaaieren…
(In mijn fantasie is de visser Ă©Ă©n van de weinige aardige Have-everythings die mag zorgen voor een gered kind van de kannibalistische Have-Nots…)
Gelukkig maar, na je eerste stukje maakte ik me zorgen, maar dat stukje heeft dus ook kracht