Ze kiest de kleuren van de couponnetjes zorgvuldig uit. De waarheid moet nauwkeurig benaderd worden. Wat wol en kralen nog. Bij de kassa legt ze een doosje veelkleurige speldenkoppen bovenop de al bonte stapel.
Dagenlang zoemt de naaimachine in verschillende toonhoogten tot de familie klaar is. De poppetjes zijn zo echt geworden dat ze het bloed door haar aderen voelt stromen als ze ze een voor een door haar handen laat gaan. Ze wil alleen maar slapen nu.
Twee meisjes propt ze onder het poppenbedje. De moeder er naast. Het poppetje met de prille rondingen erin met de vader er bovenop. Zorgvuldig steekt ze de spelden in de rug van haar vader net zo lang tot het doosje leeg is.
Oeh! Die komt binnen nyceway. Heel verdrietig, knap gedaan. Ik zag hem niet aankomen. Ik hoop dat het haar oplucht, maar ik vrees van niet. Omdat ik geen traantje kan geven, krijg je een hartje.
Pfff… wat een heftig verhaaltje, zo’n grote gebeurtenis, zo klein vertelt. Dat maakt indruk…
Heel indrukwekkend.
@ nyceway : Goh! Woordeloos!
Zo’n pakkend verhaal. Zo pakkend beschreven en geschreven. Chapeau!
Heftig verhaal idd. Tijd misschien voor een familieopstelling met Playmobil en uit te zoeken wat de invloed van haar jeugd is en hoe ze het kan verwerken en groeien. Dat kan bij een contextueel therapeut.
Ik wordt stil van je verhaal, heel veel omvattend, dat de speldeprikster maar rust mag vinden!
Marceline, Irma, Levja, O-verschreef en Lena, dank jullie wel voor de positieve reacties en de hartjes.
Dank je wel voor je reactie Marie.
Ik raad pessotherapie aan.
Stetk stukje.
Hoi Nyceway, bijzonder zware kost in je verhaal, in- en intriest! Dit gaat over meerdere verliezers, komt heftig binnen!
Hoe je het neerzet vind ik heel sterk!
Wat een pijnlijk verhaal, Niceway.
Heel subtiel verwoord waardoor het extra binnenkomt.
Dank je wel voor je mooie woorden, Ton.
Dank je wel voor je reactie Nel.