Vanaf de garage, waar mijn gemotoriseerde ezel van nieuwe koppelingsplaten is voorzien, vertrek ik richting ons huisje.
Eerst een bergrug over, dan een dal door, om vervolgens aan de andere kant weer omhoog te gaan. Het dal is bedekt met olijfgaarden. Deze strekken zich uit tot halverwege de bergen. Daarboven rotsen, vlaktes en naaldbomen. Met een blik op de volgende bocht overdenk ik de nachtelijke ontmoeting met mijn ezels.
In gedachten komen ze allemaal nog eens langs: De boerenezel, de vogelaarsezel, de familie-ezel, de bevindelijke ezel, de verslavingsezel, de kankerezel, de pijnezel, de reisezel de vriendenezel, de hardloopezel, de geloofsezel, de hoopezel en de liefdesezel.
Gekoesterd, verdwenen of af en toe terugkomend; het zijn mijn ezels. En dat blijven ze.
Terecht @Arjan, het zijn jouw ezels. Ik ben vereerd, dat jij mij er kennis mee liet maken. Voor sommige doeleinden maak ik ze een beetje mijn ezels. Zonder jouw ezels onrecht aan te doen, is mijn in- en opzet.
Dag Arjan,
Jouw ezels hebben ook mijn hart(je) gestolen.
@Levja, en nu ben ik vereerd! Dankjewel.
@Marijcke, Dankjewel! Doet me deugd!
@Arjan. Een mooi en waardig slot.
@Arjan: misschien moet je ook nog een ezel ‘aanschaffen’, die de functie heeft van de geit in het mooie verhaal dat Claudia de Breij optekende in haar laatste boek: “Neem een geit”, ken je dat? Lezenswaardig!
@NancyB en Han. Dank!
@Lisette, ha, ja goed idee, alleen heb ik al zoveel ezels. Maar eentje aanschaffen om weer weg te kunnen doen is ook wel mooie gedachte. Ben op de hoogte van t boek van Claudia de Brej maar moet het nog lezen. Mooi genoeg om nog op de leeslijst voor de laatste vakantieweek te zetten ?
mooi slot, Arjan
@José. Dankjewel!